Op 11 september 2019 schreven wij reeds een artikel over het door de Rechtbank Den Bosch gewezen vonnis van 4 september 2019 tussen de curator van een saneerder en de Gemeente Eindhoven als opdrachtgever. Hierbij kwam de curator – bijgestaan door de advocaten van LXA - als winnaar uit de bus. Dit artikel treft u hierbij aan.

Oordeel eerste aanleg

De rechtbank oordeelde kort en goed dat de Gemeente tekortgeschoten is in de nakoming van haar verplichtingen jegens de saneerder. De rechtbank heeft in dat kader voor recht verklaard dat de saneerder recht heeft op (bij)betaling van de door haar uitgevoerd werkzaamheden als gevolg van later aangetroffen extra asbest. De rechtbank heeft de zaak – wat betreft de behandeling en bepaling van het door de Gemeente aan de saneerder te betalen schadebedrag – verwezen naar de schadestaatprocedure.

Hoger beroep

De Gemeente is vervolgens in hoger beroep gegaan om alsnog haar gelijk te halen, dit echter tevergeefs. Afgelopen dinsdag 15 november 2022 is het eindarrest gewezen door het Gerechtshof in Den Bosch. Ook in hoger beroep wordt de Gemeente Eindhoven op haar vingers getikt met als eindresultaat wederom een klinkklare overwinning voor de curator en daarmee ook gerechtigheid voor de saneerder. 

Het arrest treft u hierbij aan.

Oordeel in hoger beroep

Het Gerechtshof heeft het vonnis van de Rechtbank Den Bosch bekrachtigd. De Gemeente Eindhoven is aansprakelijk, nu zij jegens de saneerder is tekort geschoten in de nakoming van haar verplichtingen.

Hierna volgt een greep uit een aantal relevante overwegingen van het Gerechtshof.

Het Gerechtshof oordeelt dat van een prijsvastbeding geen sprake is en de saneerder in beginsel dus ook recht had op vergoeding van meerwerk. Het feit dat reeds eerder een aanvullende meerwerkopdracht is gegeven, maakt dit niet anders nu deze aanvullende meerwerkopdracht net als de originele opdracht ruimte bood voor een beroep op (aanvullend) meerwerk.

Vervolgens oordeel het Gerechtshof dat in kwestie – gezien het aantreffen van nieuwe asbesttoepassingen en dezelfde toepassingen op andere locaties – niet alleen feitelijk sprake was van meerwerk, maar de saneerder ook recht had op de vergoeding van dit meerwerk.  

Ook is volgens het Gerechtshof sprake van een rechtsgeldig beroep op (aanzienlijke) kostenverhogende omstandigheden die voor rekening en risico van de Gemeente moeten komen. Daarbij merkt zij ook specifiek op dat naast de betaling van meerwerk, de saneerder ook recht heeft op vergoeding van de overige door haar gemaakte (en ook bij de Gemeente geclaimde)  kosten onder de noemer van kostenverhogende omstandigheden.

Het Gerechtshof besteedt nog speciaal aandacht aan de gesprekken zoals die tussen de saneerder en de Gemeente begin januari 2015 hebben plaatsgevonden. Het Gerechtshof acht het onaanvaardbaar dat waar de Gemeente eerst blijk had gegeven van het feit dat zij de saneerder extra zou gaan betalen voor de aanvullende werkzaamheden, haar standpunt uit het niets 180 graden draaide en zich vervolgens op het standpunt is gaan stellen dat zij geen enkele vergoeding meer zou betalen.

Tot slot heeft het Gerechtshof nu ook geoordeeld dat het causaal verband tussen het tekortschieten van de Gemeente en de door curator gestelde schade, is gegeven.

Voor de volledige inhoud en behandeling  van het geschil en de in dat kader tussen partijen ingenomen standpunten, verwijzen wij naar het vonnis van de rechtbank d.d. 4 september 2019 en het deze week op 15 november 2022 gewezen eindarrest van het Gerechtshof.

Conclusie

Met dit arrest is opnieuw gerechtigheid gekomen voor de curator en uiteraard impliciet ook voor de saneerder. Hoewel de nadelige gevolgen voor de saneerder door het – nu ook rechtens vaststaande - onaanvaardbare handelen van de Gemeente onomkeerbaar zijn, geeft het arrest deze saneerder het vertrouwen terug dat degene die het gelijk aan haar zijde heeft, dit gelijk – in the end - ook krijgt.

Contact 

Heeft u vragen over dit onderwerp of een soortgelijk onderwerp neem dan vrijblijvend contact op met onze specialisten.