VIJF TIPS VOOR ONDERNEMERS OM NAMAAKPRODUCTEN TEGEN TE GAAN (DOOR: NU.NL)

Verzamel bewijsmateriaal

"De eerste stap is bewijsmateriaal verzamelen. Dat kun je zelf doen of je kan een advocaat of jurist inschakelen. Je moet zorgen dat je het bewijs hebt in de vorm van een aankoop en dan moet je vast laten stellen wie de leverancier is. Voor de vaststelling of er sprake van namaak is, heb je in principe genoeg aan het product zelf.

De consument moet je zelf ook in je voordeel gebruiken. Niks zo mooi als een loyale consument die jouw merk koopt omdat hij dat merk herkent en interessant vindt. Die moet je eigenlijk als een soort geallieerde in jouw kamp sluiten. Dus zet op jouw website een aparte pagina waarin je zegt: 'We nemen onze intellectuele merkrechten serieus en elke inbreuk is er één te veel’ en maak een e-mailadres aan met counterfeit@naamvanjemerk.nl.' Ook krijg je via de retourenafdeling of klantenservice al snel in de gaten of er namaak in omloop is, omdat ontevreden consumenten soms een niet-origineel artikel dat elders gekocht is, opsturen. Dat is een goede lakmoesproef."

Maak goede afspraken met de producenten

"Er is in de afgelopen jaren veel relocatie geweest natuurlijk. Veel merkintensieve bedrijven willen zoveel mogelijk kosten besparen op de productiekant en dat betekent dat ze zo goedkoop mogelijk laten produceren. Als je dan platgezegd je producent in Turkije gedag zegt en naar China of Bangladesh gaat, maar je hebt geen goede afspraken gemaakt over je ontwerpen, je sjablonen en je labels, dan moet je er niet van staan te kijken dat die producent zelf een keer gaat bijklussen.

Natuurlijk is het makkelijk om te zeggen dat je goede contracten moet afsluiten met je leverancier, maar alleen aan een contract heb je niet zo heel veel. Je moet het ook kunnen afdwingen en kunnen controleren wat iemand doet. Wat veel merkhouders doen is ervoor zorgen dat elk artikel traceerbaar is door het van een uniek label te voorzien. Dat zijn bijvoorbeeld qr-codes of barcodes. De namaakhandelaren maak je het op deze manier zo moeilijk mogelijk door elk product uniek te maken."

Zorg ervoor dat als je een merk hebt, je het goed registreert

"Alleen met een geregistreerd merk kun je anderen verbieden om dat merk op een product te zetten. Ik zal de naam niet noemen, maar ik kom bijvoorbeeld heel veel make-up tegen bij groothandels en detailhandels van een merkhouder die in Amerika al heel populair is, maar in Europa zijn merkregistratie niet op orde heeft. Dan kun je dus hier niet handhaven. Dan kun je hier niet optreden tegen iemand die jouw spulletjes verkoopt. Dat maakt het wel heel lastig."

Houd internet in de gaten

"Veel handelaren hebben het gemak van internet ook ontdekt, meer in het bijzonder social media. Je hebt bijvoorbeeld afgeschermde groepen op Facebook en op Instagram waar hele lijsten van namaakparfums en kleding en schoenen circuleren. En dat spoor leidt vaak naar prepaid 06-nummers.

Die handelaren beginnen met namaakproducten omdat ze geld willen verdienen. Dus die komen altijd naar buiten. Die zie je op internet vrij vlot opduiken op fora, op Marktplaats en op andere sites. Vroeger was het vooral op braderieën en op de bazaar. Dat is nog steeds zo, maar er is ook een toename op internet. Het is laagdrempeliger geworden."

Deins er niet voor terug om een zero-tolerance beleid op te stellen

"Elke inbreukmaker is er één te veel. Als de geest uit de fles is, is het lastig het probleem nog op te lossen. Als je klein bent en je bent er op tijd bij, dan kun je wel degelijk het probleem indammen. Voor Björn Borg heb ik  onder andere jarenlang de namaakbestrijding in Nederland gedaan en hebben we er echt bovenop gezeten met een zero-tolerance beleid.

En iedereen, ook kleine handelaren die maar twintig stuks van die boxer shorts verkochten, hebben we aangeschreven en als het moest werd er geprocedeerd in de rechtbank. Het signaal dat daarvan uitgaat, is heel sterk. Als je in de markt bekend komt te staan als merkhouder die er niet voor terugdeinst om de overtreder in de rechtbank te laten opdraven om die te laten stoppen, dan krijg je wel een naam. Dan ontmoedig je ook wel namaakhandelaren. Overigens lukt het compleet uitroeien nooit."

Van den Broek benadrukt dat voor criminelen de pakkans gering is en de marges hoog zijn. "De politie legt prioriteit bij gezondheidsbedreigende zaken, zoals drugs en wapens, maar namaakproducten staan lager op de ranglijst. Toch staat namaakhandel vaak niet op zich en wordt het omgeven door andere vormen van criminaliteit, zoals belastingontduiking en witwaspraktijken."

"Niet alleen de consument maar ook de politiek onderschat de gevaren van namaak, anders zou er wel meer ingezet worden op kennisverbreding binnen de politie. Sommige agenten hebben geen kennis van merken en weten niet dat de handel in namaak een strafbaar feit is. Dat dwingt merkhouders om er civielrechtelijk bovenop te zitten."